Rozwijająca się 'osiemnastka'

Spuchnięte oczy, drgające dłonie, i tępy ból, nie są oznaką słabości, są wyrazem wrażliwości i uczucia,które wywołał na nas ktoś bliski, bliski naszemu sercu i jednocześnie daleki w walce z rozumem, jednak to koniec, nie chcemy żyć w absurdalnej relacji, doprowadzając do morza łez. L ecz wystarczy jedno słowo, aby zaburzyć nasz umysł, p onowny powrót do punktu wyjścia, do kuszących uśmiechów i zalotnego flirtu.

Jeden mały, nic nieznaczący gest, potrafi gwałtownie rozpętać burzę, niczym tornado rozpruć nasze wnętrze uścisk dłoni, miłe słowo, nic bardziej nie działa na nas, jak uśmiech pełen zaufania skierowany w naszą stronę, czujemy ciepło i ogień rozprzestrzeniający się wewnątrz naszej duszy,  uczucie nie do okiełznania, ujawniamy najskrytsze myśli i pragnienia, oczy mówią wiele, ale serce dostrzega więcej.

Na zatłoczonej aleji, pełnej ludzi z mistyfikacyjnymi uśmiechami, ona była nieobecna, niczym student na wykładach z myśli ułożyła wianuszek, pełen zakrętów i bocznic przemierzając na czerwonym świetle, niebezpieczne zagranie jak na istotę pełną zła i diabelstwa, bezmyślnie otworzyła bramę, on wpuścił iskrę namiętności Z której narodziła się więź, tak mocna,jak łańcuch na szyji samobójcy, jednak połączenie nie było trafne, oboje wybrali nienawiść.

Rozaleniona buzia to statyczne złudzenie, które ma na celu odwrócić uwagę od przerażającej prawdy, ktorą każdy z nas trzyma pod kluczem, tak jak flakon perfum, którego zapach wyczuwalny przez niewielką ilość bzdurnego czasu, rozpływa się wraz z uczuciem.